Osiedle im. Dąbrówki (Kłodzko)
Osiedle Kłodzka | |
Widok na osiedle od południowego wschodu | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Miasto | |
Data założenia |
1976 |
W granicach Kłodzka |
1809 |
Powierzchnia |
0,03 km² |
Wysokość |
299–311 m n.p.m. |
Populacja (2001) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
57-300 |
Tablice rejestracyjne |
DKL |
Położenie na mapie Kłodzka | |
50°25′51,5740″N 16°38′48,5608″E/50,430993 16,646822 |
Osiedle im. Dąbrówki – osiedle wielkopłytowe w Kłodzku, położone w południowej części miasta, na lewym brzegu Nysy Kłodzkiej.
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Położenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Osiedle położone jest między osiedlem im. Kruczkowskiego na zachodzie, Przedmieściem Zielonym na północy, Książkiem na południu oraz osiedlem im. Morcinka na wschodzie. Od centrum miasta oddalone jest o 1 km na północ[1].
Warunki naturalne
[edytuj | edytuj kod]Osiedle położone jest na wysokości 299–311 m n.p.m., na wzniesieniu, którego wysokość zwiększa się w kierunku zachodnim[2]. Cały jego obszar stanowi teren zabudowany.
Nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Osiedle zostało nazwane imieniem XXX-lecia PRL, w celu uczczenia obchodów 30-lecia socjalistycznego ustroju Polski zgodnie z ówczesną propagandą sukcesu, podkreślającą budowę Trzeciej Polski. Po transformacji ustrojowej na początku lat 90. XX w. osiedle zostało przemianowane na cześć pierwszej żony Mieszka I – Dąbrówki, która miała przejeżdżać przez Kłodzko w drodze do Gniezna[3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Teren, na którym stoi dzisiejsze osiedle, należał od czasów średniowiecza do Przedmieścia Zielonego. Nie był on jednak zabudowany. Dopiero po II wojnie światowej wraz z rozbudową miasta w kierunku południowym władze zdecydowały się na początku lat 70. XX wieku na wybudowanie w tym miejscu osiedla z wielkiej płyty[4]. Budowę rozpoczęto w 1972 roku. Realizowana była przez Kłodzkie Przedsiębiorstwo Budowlane, kierowane przez Jana Bibułę[5]. Inwestycję zakończono w 1976 roku[6].
Administracja
[edytuj | edytuj kod]Obszar obecnego osiedla od zawsze dzielił losy polityczno-administracyjne z Kłodzkiem, zostając do niego oficjalnie włączony w drugiej połowie XIX wieku[7]. Po zakończeniu II wojny światowej znalazł się w granicach Polski. Wszedł jako część Kłodzka w skład województwa wrocławskiego, powiatu kłodzkiego[8]. Z kolei po zmianach w administracji terenowej w latach 70. XX wieku wszedł w skład województwa wałbrzyskiego[9]. W 1999 roku ponownie reaktywowano powiat kłodzki, który wszedł w skład województwa dolnośląskiego[10].
Na terenie Kłodzka nie występują pomocnicze jednostki administracyjne, takie jak: osiedla, czy dzielnice, dlatego też o większości spraw decyduje samorząd miejski, którego siedziba znajduje się na pl. Bolesława Chrobrego, na Starym Mieście. Mieszkańcy wybierają do Rady Miasta pięciu radnych co 5 lat (do 2018 roku kadencja wynosiła 4 lata), tworząc okręg wyborczy nr 3, wraz z całą południowo-zachodnią częścią miasta, położoną na lewym brzegu Nysy Kłodzkiej[11].
Edukacja i kultura
[edytuj | edytuj kod]Osiedle im. Dąbrówki nie posiada własnych placówek kulturalno-oświatowych. Dzieci w wieku 7–15 lat pobierają naukę w mieszczącej się w pobliżu, przy ul. Bohaterów Getta 22, Szkole Podstawowej nr 6 im. Unii Europejskiej. Następnie młodzież kontynuuje dalsze kształcenie w zdecydowanej większości w szkołach średnich położonych w centrum miasta[12].
Religia
[edytuj | edytuj kod]Zdecydowana większość mieszkańców jest wyznania rzymskokatolickiego[13]. Od czasów średniowiecza tereny te podlegały pod parafię Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na kłodzkiej starówce. W 1982 roku z jej obszaru wydzielono parafię Podwyższenia Krzyża Świętego z siedzibą na os. im. Leona Kruczkowskiego, do której włączono obszar osiedla. Parafia ta wchodzi w skład diecezji świdnickiej i dekanatu kłodzkiego[14].
Architektura i urbanistyka
[edytuj | edytuj kod]Osiedle im. Dąbrówki stanowi typowy przykład wielkopłytowego osiedla mieszkaniowego. Stoją tu pięciokondygnacyjne wielkoklatkowe budynki mieszkalne. Osiedle zostało wybudowane na planie prostokąta. Jego granice wyznaczają ulice: Łąkowa (na południu), Wolności (na zachodzie), Dąbrówki (na północy) i Bohaterów Getta (na wschodzie). Najwięcej miejsca zajmują cztery bloki mieszkalne – klatkowce, a każdy z nich składa się z sześciu segmentów (klatek). W południowej części osiedla znajdują się cztery punktowce. Wzdłuż ulicy Bohaterów Getta we wschodniej części osiedla w pierwszej dekadzie XXI wieku powstał parking. Całość osiedla dopełnia pawilon handlowy zajmujący północno-zachodni obszar zespołu mieszkaniowego. Między blokami założono liczne zieleńce z ławkami[1].
W skład osiedla im. Dąbrówki wchodzą 4 ulice[15]:
- ul. Bohaterów Getta (część),
- ul. Dąbrówki,
- ul. Łąkowa (część),
- ul. Wolności (część).
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]Osiedle im. Dąbrówki jest typowym przykładem tzw. sypialni, tj. znajdują się tutaj wyłącznie bloki mieszkalne. Nie występują na jego terenie żadne większe zakłady pracy poza prywatnymi sklepami, które mieszczą się w pawilonie handlowym w jego północno-zachodniej części. Otwarta jest jedna restauracja „Hrabina's Monte Carlo” przy ul. Wolności 83[16].
Infrastruktura
[edytuj | edytuj kod]Transport
[edytuj | edytuj kod]Przez wschodnią granicę osiedla im. Dąbrówki, którą stanowi ul. Bohaterów Getta, w dawnych czasach wiódł ważny szlak prowadzący z Wrocławia przez Kłodzko i Bystrzycę Kłodzką do Przełęczy Międzyleskiej, gdzie znajdowała się granica z Czechami[17]. W XX wieku wraz z rozwojem motoryzacji, droga ta straciła na znaczeniu na rzecz nowej trasy położonej po prawej stronie Nysy Kłodzkiej[18]. Współcześnie droga ta ma status drogi powiatowej nr 3238D prowadzącej z Kłodzka przez Krosnowice, Gorzanów do Starej Łomnicy[19].
Komunikacja
[edytuj | edytuj kod]Na terenie osiedla im. Dąbrówki nie jest zlokalizowany żaden przystanek komunikacji miejskiej. Najbliższy przystanek autobusowy znajduje się przy, znajdującym się w sąsiedztwie osiedla, supermarkecie „Dobosz”[20]. Przystanek „Kłodzko, Bohaterów Getta, Dobosz” obsługiwany jest przez miejskiego przewoźnika firmę A-Vistę. Busy kursują z niego na trasie: Kłodzko/ul. Szpitalna/Szpital w kierunku Kłodzko/ul. Noworudzka/Galeria[21].
Ponadto na przystanku „Kłodzko, ul. Bohaterów Getta, Dobosz” kursują autobusy komunikacji podmiejskiej obsługiwanej przez PKS Kłodzko. Jeżdżą one w relacji: Kłodzko Dworzec Autobusowy – Starków[22]. Do lat 90. XX wieku linia ta nosiła numer 1[23].
Bezpieczeństwo
[edytuj | edytuj kod]W zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz innych miejscowych zagrożeń, osiedle im. Dąbrówki podlega pod rejon działania Komendy Powiatowej Straży Pożarnej oraz Komendy Powiatowej Policji w Kłodzku. Funkcję dzielnicowego pełni aspirant Piotr Suchorzyński z I Rejonu Służbowego[24]. Z ramienia kłodzkiej straży miejskiej I Rejon Służbowy obsługują st. insp. Jarosław Dereń i st. insp. Krzysztof Szopa[25].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kłodzko. Plan miasta, 1:10 000, wyd. 3, PPWK, Wrocław – Warszawa 1999.
- ↑ Wysokość opracowana na podstawie „Google Earth”
- ↑ R. Majewska, Legendy i opowiadania Ziemi Kłodzkiej, wyd. Lider, Kłodzko 1998.
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów. Kotlina Kłodzka, t. 15, pod red. M. Staffy, Wrocław 1994, s. 205–206.
- ↑ Kłodzko. Dzieje miasta, pod red. R. Gładkiewicza, Kłodzko 1998, s. 171.
- ↑ K. Marcinek, W. Prorok, Ziemia Kłodzka. Informator turystyczny, s. 14.
- ↑ Por.: Plan von Glatz, 1:4500, pod red. M. Krausego, Glatz 1897.
- ↑ A. Herzig, M. Ruchniewicz, Dzieje Ziemi Kłodzkiej, Hamburg – Wrocław 2006, s. 385.
- ↑ A. i A. Galasowie, Dzieje Śląska w datach, wyd. Rzeka, Wrocław 2001, s. 285.
- ↑ Ustawa z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (Dz.U. z 1998 r. nr 96, poz. 603). [on-line] [dostęp: 23.10.2020]
- ↑ Granice okręgu na stronie PKW według stanu z ostatnich wyborów samorządowych z 2018 roku [on-line] [dostęp: 24.10.2020]
- ↑ Dane Wydziału Edukacji i Spraw Społecznych UM w Kłodzku na rok szkolny 2019/2020.
- ↑ Dane dekanatu kłodzkiego według stanu na grudzień 2019 roku.
- ↑ Schematyzm Diecezji Świdnickiej, pod red. A. Bałabucha, Świdnica 2010.
- ↑ Interaktywny plan Kłodzka na oficjalnym serwisie miejskim [on-line [dostęp: 23.10.2020]
- ↑ Dane na podstawie Wydział Gospodarki Mieniem Komunalnym i Planowania Przestrzennego UM w Kłodzku według stanu na październik 2020 roku.
- ↑ K. Bartkiewicz, Dzieje ziemi kłodzkiej w wiekach średnich, Wrocław – Warszawa – Kraków 1977, s. 20.
- ↑ Kotlina Kłodzka. Mapa turystyczna, 1:100 000, Eko-Graf, Wrocław 1997.
- ↑ Wykaz dróg powiatowych podlegających pod zarząd Starostwa Powiatowego w Kłodzku [on-line. zdp.bip.klodzko.pl. [dostęp 2020-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-27)].
- ↑ Dane na podstawie Wydziału Gospodarki Mieniem Komunalnym i Planowania Przestrzennego UM w Kłodzku wg stanu na 31.12.2019 roku.
- ↑ Rozkład jazdy komunikacji miejskiej w Kłodzku na oficjalnej stronie A-Visty [on-line] [dostęp: 23.10.2020]
- ↑ Informacja uzyskana w centrali PKS Kłodzko według rozkładu jazdy, stan na 1.09.2020 roku.
- ↑ Informacje praktyczne o Kłodzku zamieszczone na odwrocie Kłodzko. Plan miasta, 1:10 000, wyd. PPWK, Warszawa – Wrocław 1999.
- ↑ Kłodzko (miasto) – dzielnicowi. klodzko.policja.gov.pl. [dostęp 2024-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-22)].
- ↑ Wykaz strażników i rejonów słuzbowych na terenie miasta Kłodzka od 2021 roku. sm.bip.klodzko.pl. [dostęp 2024-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-22)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kłodzko. Dzieje miasta, pod red. R. Gładkiewicza, Kłodzko 1998.
- Marcinek K., Prorok W., Ziemia Kłodzka. Informator turystyczny, Fundacja Rozwoju Miasta Kłodzka i Ziemi Kłodzkiej „Actus”.
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Kotlina Kłodzka, t. 15, pod red. M. Staffy, Wrocław 1994.